Aud Aardal: Min eventyrlige reise

Viktig akupunkturhistorisk minnebok

Dette er ikkje ei lærebok i akupunktur, men ei minnebok frå ein person som verkeleg har levd ut sin lidenskap – og  som ikkje har tenkt å stoppa her. Dei over 300 sidene er spekka med historier som kan ta pusten frå kvar og ein. Her  får ein servert anekdotar og informasjon om alt frå organisasjonsarbeid, menneskemøter og personkarakteristikkar, kulturkodeksar, kulinariske tradisjonar som både kan gje vatn i munnen – og kvalme,  aturskildringar og ikkje minst innsikt i utviklinga av akupunkturen verda over.

Det er lov til å spørja kva forfattaren og naturterapeuten Aud Aardal har fått eller teke energien frå. I byrjinga av  boka kjem det eit lite hint som kan vera ein av forklaringane:

- Jeg var et egenrådig barn og visste alltid hva jeg ville.

- Bestemoren min var en tøff dame. Hun hadde født 10 barn og familien bodde på en fjellgård fra bygda. Hun var en streng og arbeidsom dame, og det likte jeg. Vår daglige kost var gammeldags seterkost.

Og om bestefaren:

- Han var en sterk mann som slo gress med ljå langt opp i fjellhyllene til han var godt over 80 år. Den  gangen var alt gress viktig å ta vare på og vinteren var lang. Telefonkatalogen leste han uten briller i høy alder.

Det kan leggjast til at forfattaren endå er aktiv som terapeut med praksis i Asker, trass i at det berre er to år til ho blir  åtti år.

Aud Aardal Foto: Kjell D. Bjerkelund

Fagpersonen
Den naturterapeutiske yrkeskarrieren for Aud Aardal starta med soneterapi. Ho var blant anna med å starta Norsk  Zoneterapeut Forening (NZF) i 1977, og hadde leiarvervet fram til 1983, då foreininga blei slått saman med ein annan organisasjon. Samstundes med dette, slutta ho også med soneterapi og satsa alt på akupunkturen. Akupunkturen blei ein livslang læringsveg for forfattaren, gjennom ulike kurs/skuler i både inn- og utland. Det blei etter kvart ein imponerande CV som få andre innan faget kan visa til. Hovudopplæringa var likevel  gjennom praksis hjå ulike læremeistrar i Asia. Den fyrste var Mr. Ang Tee Tong i Singapore. Her var det arbeid og  studiar frå morgon til kveld, og med klar melding om at dersom han ikkje var nøgd med innsatsen, var det berre å  pakka kofferten. Ho fekk etter fullført læretid blant anna medlemskap i Nature Cure and Acupuncture Society Singapore, og seinare mange fleire.

Seinare gjekk ferda mot Kina, etter at grensene for omverda blei meir opne. Denne vendinga mot andre  læremeistrar, måtte haldast hemmeleg for Mr. Ang:

- Hvis jeg studerte hos hans gamle lærer, hadde han mistet  ansikt. Han vet fremdeles ikke at jeg kjenner og har studert hos hans gamle mester.

Innsikt i andre kulturelle kodar skulle etter kvart også visa seg å vera nyttige gjennom reiser i mange ulike land.  Dette hindra likevel ikkje forfattaren i å vera ærleg og kalla ei spade for ei spade, sjølv om det kunne vera tungt å  svelgja for dei som blei råka. Underteikna blir også imponert over hennar evne til å skapa kontakt, få respekt og  byggja opp eit fagleg nettverk verda over. Professortitlar eller andre høge stillingar er inga hindring for denne kvinna  frå indre Telemark. Lista er imponerande.

Som døme på Aardal si uredde framtoning, er møtet med den tyrkiske professoren Hasan Öus verdt å nemna. Han  hadde bedt om å bli hennar elev, og fekk ja til dette. Det fyrste møtet skildra ho slik: Han hadde en alvorlig mine og  han fortalte meg at han var fundamentalist. «Det er greitt», svarte jeg,  «men det er ikkje jeg. Vil du være her, er det mine regler som gjelder».

Han respekterte dette, og viste seg å vera ein usedvanleg flott person, og samarbeidet var utan komplikasjonar.

Kina
Boka gjev verdifull innsikt i både Kina sin historie og kultur/folkeliv. Gjennom diverse menneskemøter med både vanlege borgarar og dei som var tett innpå makta, blir dette levandegjort på ein fin måte. Ein av desse er gamle Lie  Zee Ming. Han var Kung Fu Master, og meistra 8 våpengreiner:

- Gamle Li hadde vært en rik og mektig mann før  kulturrevolusjonen. Da ble de rike fratatt alt de eide og måtte bøye seg i støvet for de mektige kommunistene. Gamle Lie fortalte meg hvordan han oppfattet europeere som hadde kommet til Kina og skapt mye kaos. Først kom misjonærene, så kom  soldatene og så kom de prostituerte. Selvfølgelig var han mest opptatt av at engelskmennene hadde  kommet til Kina med opium.

Kommunistane si maktovertaking i 1949 sette ein stoppar for dette omfattande misbruket som lamma det kinesiske  samfunnet hardt.

Nemnast må også møte med nye mattradisjonar. Det er ingen tvil om at forfattaren har utvikla ein  sterk kjærleik til det kinesiske kjøkkenet, sjølv om overgangen frå fårikål til steikte skorpionar og tarmar i risgraut  nok har vore utfordrande.

Andre land
Aardal har i sin søken etter meir kunnskap innan akupunkturfaget, ikkje berre  avgrensa seg til Kina eller Asia. Innhaldsregisteret røper at reisene har hatt ulike retningar: Kjendis i Tyrkia, Kurs i Moskva for professorar og  leger, Studietur til Jurmala i Latvia, Spennende dager i Sofia, Kongress og rundtur i Canada, ECIWO kongress i Los  Angeles, Aborginere i Australia, En fantastisk tur til Murmansk osb.

ECIWO
Møte med ECIWO-biologien har vore svært viktig for forfattaren. Sjølv om grunnleggjaren av denne retninga innan biologien – professor Zhang- korkje var lege eller akupunktør, tok likevel ein del av akupunkturmiljøet i Kina  denne kunnskapen inn i faget og skapte noko nytt i høve den meir klassiske tradisjonen. Allereie i 1988 fekk Aardal  opplæring i dette systemet av Mr. Ang og var på den fyrste internasjonale kongressen i 1990. Ho blei her spurt av  professor Zhang om å organisera ein kongress i Europa. Dette gjennomførte ho stort sett aleine. Saman med alle  praktiske gjeremål, måtte ho også handtera sterke personlegdomar som hadde sine nykker. Og når representantar  for to stormakter møtes, Sovjetunionen og Kina, var også telefonavlytting ein del av pakka. Kongressen blei vellykka,  og opna opp for deltaking som forelesar over heile verda. Forfattaren blei også medredaktør av den 750 siders ublikasjonen ECIWO Theory in Medicine i lag med professor Zhang.  Baksida av medaljen var eit personleg tap på  minst kr 300 000,- og total utmatting.

Undervisning
I lag med ein omfattande praksis, reiser på kurs og kongressar verda over, har det også blitt tid til undervisning. Dette kunne vera alt frå hospitering av legar frå ulike land, arrangering av diverse terapikurs med topp  skolerte forelesarar, til utdanningar innan soneterapi og akupunktur. Forfattaren er såleis ein av pionerane også innan utdanning her i landet.

Struktur
Om ein skulle koma med kritiske merknader til boka, er mangelen på struktur det fyrste eg ville ha påpeika. Tidsaksen er hoppande, og det er vanskeleg å finna ein logisk kronologi. Dette er nok ikkje uvanleg for  bøker som er utgjeve på eige forlag. Konsulentar med erfaring frå forlagsbransjen ville nok her ha kome med mange  innvendingar som kunne ha skapt ei betre lesaroppleving. Boka hadde også tent mykje på å ha blitt inndelt i tydelege emne. Med det omfattande galleriet av personar/fagemne som forfattaren presenterer, ville eit  stikkordregister bak i boka vore nyttig.

Sluttmerknad
Trass sine manglar, er dette ei viktig minnebok for heile den naturmedisinske sektoren. NNH kan også vera stolt av å  ha ein slik kompetent og merittert terapeut i sin medlemsmasse.

Se artikler relatert til: